بررسی پتاسیم سدیم تارتارات: پتاسیم سدیم تارتارات یا نمک راشل که از نمک های دوتایی اسید تارتار است به شکل ظاهری سوزن های مونوکلینیک بزرگ بی رنگ دیده می شوند.

این ماده و مونو پتاسیم فسفات از اولین مواد کشف شده ای هستند که خاصیت پیزوالکتریک را نشان می دهند که همین ویژگی منجر به استفاده ی آن در گرافون های کریستالی،میکروفون ها و بلندگوها شده است.

البته مبدل های تولید شده با این ماده مقاومت کمی دارند و در صورت نگهداری در آب و هوای مرطوب خراب می شوند.

نمک راشل با استفاده از ماده اولیه تارتار با حداقل مقدار اسید تارتاریک ۶۸% که در آب حل می شود، تولید می شود. کریستال های بزرگ پتاسیم سدیم تارتارات در شرایط کاهش جاذبه و همرفت روی صفحه skylab تشکیل می شوند.

تترا هیدرات سدیم پتاسیم، که به نام نمک روشل نیز شناخته می شود، یک نمک مضاعف از اسید تارتاریک است که برای اولین بار (در حدود ۱۶۷۵) توسط یک داروخانه، پیر سینیت، از لا روشل، فرانسه تهیه شد. سدیم پتاسیم تارتارات و مونو پتاسیم فسفات اولین موادی بودند که پیزوالکتریکی را نشان دادند. این ویژگی منجر به استفاده گسترده از آن در گرامافون “کریستال” (فونو) وانت ، میکروفون و گوشی در دوران رونق وسایل الکترونیکی مصرفی پس از جنگ جهانی دوم در اواسط قرن بیستم شد. چنین مبدل هایی خروجی فوق العاده بالایی با خروجی های معمولی کارتریج تا ۲ ولت یا بیشتر داشتند. نمک روشل سدیم است بنابراین هرگونه مبدل بر اساس مواد در صورت نگهداری در شرایط مرطوب خراب می شود. از این دارو به عنوان ملین استفاده می شود. همچنین در فرآیند نقره ای کردن آینه ها استفاده شده است. این جزء محلول فلینگ (معرف کاهش قندها) است. از آن در آبکاری، در الکترونیک و پیزوالکتریسیته و به عنوان یک شتاب دهنده احتراق در کاغذ سیگار استفاده می شود (شبیه به یک اکسید کننده در مواد آتش نشانی). در سنتز آلی، از آن در تمرینات آبی برای تجزیه امولسیون ها، به ویژه برای واکنش هایی که در آنها آلومینیوم استفاده می شود، استفاده می شود.