اسیدلاکتیک را می‌توان پیش‌نیاز ساخت عضله در بدن دانست که به روند کلی آن کمک ویژه‌ای می‌کند. یکی از مهم‌ترین و اصلی‌ترین نیازها در انسان خواهد بود. سلول‌های عضلانی و گلبول‌های قرمز خون بر پایه این ماده مهم فراوری می‌شوند. اسیدلاکتیک که به نام لاکتات نیز شناخته می‌شود، ماده‌ای است که بدن عمدتاً از طریق تجزیه گلوکز در شرایط بی‌هوازی (بدون اکسیژن) مانند گلیکولیز بی‌هوازی تولید می‌کند.گلیکولیز بی‌هوازی به مسیر اصلی مسئول تأمین انرژی سلول، هم به شکل آدنوزین‌تری‌فسفات و هم نیکوتین آمید آدنین دی نوکلئوتید اشاره دارد. بافت‌هایی که بیشترین اسیدلاکتیک را تولید می‌کنند شامل سلول‌های عضلانی و گلبول‌های قرمز خون هستند که تولید کمتری از بافت مغز، پوست و دستگاه گوارش دارند. اسیدلاکتیک متعاقباً در جریان خون آزاد می‌شود تا توسط کبد و کلیه‌ها متابولیزه شود و در آنجا می‌تواند در گلوکونئوژنز استفاده شود. گلوکونئوژنز به سنتز گلوکز و انرژی از سوبستراهای غیر کربوهیدراتی مانند لاکتات اشاره دارد. سطح لاکتات معمولی معمولاً پایین است، کمتر از ۲ میلی مول در لیتر، و بین ۰٫۵ تا ۱ میلی مول در لیتر متغیر است. هیپرلاکتاتمی زمانی رخ می‌دهد که سطح لاکتات بین ۲ تا ۴ میلی مول در لیتر افزایش یابد. اگر سطح آن بیش از ۴ میلی مول در لیتر باشد، به‌عنوان هیپرلاکتاتمی شدید شناخته می‌شود. افزایش سطح لاکتات سرم می‌تواند یک عامل خطر باشد که نشان‌دهنده خبری بد است.