۲۰ درصد بدن انسان از پروتئین ساخته شده است و اسید آمینه (آمینو اسید) واحد تشکیل دهنده پروتئین است. پروتئین نقش مهمی در تمام فرآیندهای بیولوژیکی بازی میکند و اسیدهای آمینه نیز بلوکهای ساختمان پروتئین هستند. اسید آمینه به وسیله پیوندهای پپتیدی به هم متصل میشوند و چندین اسید آمینه به هم میپیوندند تا یک پلی پپتید را تشکیل بدهند. زنجیرههای پلی پپتیدی باهم پیوند یافته و به شکل پروتئینهای مختلف در میآیند.
یک اسید آمینه از نظر شیمیایی از یک گروه کربوکسیل، یک اتم هیدروژن، یک گروه آمینی و یک رادیکال اسید آمینه تشکیل یافته است. بخش بزرگی از سلولها، عضلات و بافت ها از اسیدهای آمینه تشکیل شده است به این معنی که آنها نقش مهمی در بدن انسان ایفا میکنند. همچنین اسیدهای آمینه نقش اساسی در انتقال و ذخیره مواد مغذی دارند.
اسیدهای آمینه در عملکرد ارگانها، غدد، تاندونها و رگها تاثیر دارند. علاوه بر آن در ساختار عضلات، پوست، استخوان، مو و … به کار میروند. البته نقش اسیدهای آمینه به این موارد خلاصه نمیشود و فواید زیادی به خصوص برای ورزشکاران دارد.
تفاوت بین اسیدهای آمینه ضروری و غیر ضروری در چیست؟
اسیدهای آمینه به ۲ دسته ضروری و غیر ضروری تقسیم میشوند. تعیین اینکه یک اسید آمینه ضروری است یا غیر ضروری، بستگی به این دارد که بدن مقدار کافی از آن را برای رفع نیازهای خود سنتز میکند یا باید از رژیم غذایی آنها را تأمین کند.
اسید آمینه ضروری توسط بدن ساخته نمیشوند و شما باید آنها را از غذاهای پروتئینی کامل ( منظور غذاهایی است که پروتئین آنها شامل طیف کاملی از اسیدهای آمینه باشد مانند سفیده تخم مرغ ) یا ترکیبی از غذاهای گیاهی که پروتئینهای ناقص دارند، تأمین کنید. اسیدهای آمینه ضروری عبارتند از: هیستیدین، ایزولوسین، لوسین، لیزین، متیونین، فنیل آلانین، ترئونین، تریپتوفان و والین.
اسید آمینه غیر ضروری توسط بدن تولید میشود یعنی بدن میتواند اسیدهای آمینه غیر ضروری را با رژیم غذایی از جمله ویتامینها بسازد. لازم به ذکر است، اصطلاح “غیر ضروری” به این معنی نیست که نیازی به آن نداریم، بلکه تمامی اسید آمینهها مورد نیاز بدن هستند، این اصطلاح فقط از لحاظ اینکه توسط بدن تولید میشود یا نه کاربرد دارد. اسیدهای آمینه غیر ضروری عبارتند از: آلانین، آرژنین، آسپارژین، اسید اسپارتیک، سیستئین، اسید گلوتامیک، گلوتامین، گلیسین، پرولین و سرین.
بدون دیدگاه